Yeni doğan bebekler, yetişkinlerden yaklaşık 70-90 fazla kemikle dünyaya geliyor. Bu şaşırtıcı farkın arkasında, esneklik ve gelişime uygunluk gibi hayati nedenler yatıyor.
Minik bedende büyük esneklik
Doğum sırasında ve rahim içindeki gelişim sürecinde bebeklerin iskelet sisteminin esnek olması hayati önem taşır. Sert kemiklerden oluşan bir iskelet, doğum kanalından geçişi zorlaştırırdı. Bu yüzden bebeklerin birçok kemiği henüz kıkırdak formundadır. Zamanla bu kıkırdak dokular kemikleşir ve bazı kemikler birbirine kaynaşarak sayıları azalır.
Kafadaki yumuşaklık tesadüf değil
Yeni doğan bebeklerin kafatasında hissedilen “bıngıldak” bölgeleri, kafatası kemiklerinin henüz birleşmemiş olduğu esnek alanlardır. Fontanel adı verilen bu bölgeler, doğum sırasında kafanın esneyip doğum kanalına uyum sağlamasına yardımcı olur.
Kemikleşme yolculuğu: 300’den 206’ya
Kemikleşme süreci, bebek henüz anne karnındayken başlar. Bu sürece tıpta “ossifikasyon” denir. İki farklı yolla gerçekleşir:
– İntramembranöz ossifikasyon: Düz kemiklerde görülür, bağ dokular doğrudan kemiğe dönüşür.
– Endokondral ossifikasyon: Vücudun büyük kemikleri bu yöntemle, kıkırdak temel üzerine gelişir.
Bu dönüşümde osteoblast adlı hücreler görev alır. Bu hücreler, kemiğin sertleşmesini sağlayan kalsiyum ve kolajen üretir. Bu nedenle çocukluk döneminde sağlıklı kemik gelişimi için kalsiyum yönünden zengin bir beslenme şarttır.
Zamanla birleşen kemikler
Bebeklikte ayrı olan bazı kemikler, büyüme süreci boyunca birleşerek tek bir yapı oluşturur. Örneğin, kuyruk sokumu kemiği (sakrum) bebeklikte birkaç küçük kemikken yetişkinlikte tek bir bütün haline gelir. Sonuç olarak, yetişkinlikte vücuttaki toplam kemik sayısı 206’ya düşer.
