Çeşme’nin bereketli topraklarında yeniden hayat bulan sakız ağaçları, yalnızca doğaya nefes olmuyor, aynı zamanda ekonomiye de güçlü bir damar açıyor. Dünya pazarında büyük yankı uyandıran bu doğal hazine, iddialar ve başarılarla dolu bir hikâyeye dönüşüyor.
Sakız Ağacı: Topraktan Gelen Diriliş
Düşünsenize; bir ağaç düşünün, sadece yeşil kalmakla yetinmeyip toprağı sarıyor, yangından sonra bile küllerinden doğuyor. İşte Çeşme’nin kahramanı: sakız ağacı.
Çeşme’de son 20 yıldır yürütülen çalışmalarla birlikte bu mucize ağaç yeniden dirildi. Üstelik öyle basit bir geri dönüş değil; coğrafi işaretle taçlandırılan “Çeşme Damla Sakızı” artık kilogramı 15 bin TL’ye kadar alıcı buluyor. Şaşırtıcı mı? Belki evet. Ama ardında yıllarca süren sabır ve emek var.
Üretici Hasan Ege Tütüncüoğlu, bu başarının tesadüf olmadığını vurguluyor: “Belediyeyle yaptığımız protokollerle her karış toprağa sakız ağacı dikiyoruz. Rüzgar enerji sahalarının altını bile değerlendirmek istiyoruz” diyor. Şu anda 26 bin fidan dikilmek için arazi bekliyor.
Yunan Medyasının “Sahte” İddiaları
Başarı hikâyeleri her zaman alkışlanmaz. Çeşme’deki ilerleme, Yunan medyasının dikkatinden kaçmadı. “Türkler sahte sakız üretiyor” başlıkları atıldı. Oysa üretici İbrahim Topal, işin aslını şöyle anlatıyor: “Ana vatanı Anadolu olan sakız ağacı, zamanında adalara götürülmüş. Biz sadece toprağımıza ait bir değeri tekrar gün yüzüne çıkarıyoruz.”
Ve ilginçtir; yıllar önce sadece 200 çelikle başlayan denemeler, şimdi yılda 50 bin fidan hedefiyle anılıyor. Azmin, sabrın ve bilgeliğin somut bir kanıtı.
Çeşme’nin Gelecek Vizyonu: Dünya Pazarında Söz Sahibi Olmak
Önümüzdeki 10 yıl içinde, Çeşme’nin dünya sakız pazarında yüzde 50’lik bir paya ulaşması hayal değil, hedef. 500 bin ağacın toprakla buluşması planlanıyor. Eğer uygun araziler tahsis edilirse, bu dev adım için yol açılmış olacak.
Şunu unutmamak gerek: Sakız sadece bir aroma değil. Gıda sektöründen kozmetiğe kadar uzanan bir ekonomiyi, kültürel bir mirası ve doğaya verilen bir sözü temsil ediyor.
Sizce Türkiye, bu tür yerel değerlerle küresel pazarda daha fazla söz sahibi olmalı mı? Yorumlarda fikirlerinizi bekliyoruz!
Önerilen Okuma: “Anadolu’nun Unutulan Tohumları: Yeniden Doğuş” – (2024, Atlas Yayınları)
